Pacjenci wykazują coraz większe zainteresowanie na temat tego, jak wygląda dana procedura zabiegowa. Chcą upewnić się, że metody i preparaty stosowane przez lekarzy zapewnią i maksymalne bezpieczeństwo. Nie należy traktować tego jako brak zaufania do specjalisty. Przeciwnie - większa wiedza pacjenta pozwala na lepszą współpracę między nim, a lekarzem. W niniejszym wpisie poruszony zostanie temat środków stosowanych do jednego z najczęściej wykonywanych zabiegów flebologicznych - skleroterapii. W sieci można znaleźć jedynie informacje o podziale na preparaty pianowe - skleroterapia pianowa  i płynne. Warto jednak dowiedzieć się również co zawierają.

Środki oddziałujące na lipidy
Jednym z najczęściej stosowanych środków, które zarejestrowane są w Polsce jest polidokanol. To nazwa związku organicznego, który stosowany jest w niewielkim stężeniu i wstrzykiwany bardzo cienką igłą do naczynia. Uszkadza on śródbłonek żyły, powodując jej obkurczenie i zamknięcie. Podobne działanie przypisuje się także siarczanowi tetradecylu sodowego (STS). Oba preparaty wchodzą w reakcje z lipidami (tłuszczami) z których zbudowane są ściany naczyń żylnych.

Substancje hipertoniczne
Inną grupę środków wykorzystywanych do skleroterapii stanowią substancje hipertoniczne czyli takie, których ciśnienie osmotyczne jest znacznie wyższe niż w komórkach wchodzących w skład struktury żyły. Po podaniu ich do światła żyły zachodzi zjawisko osmozy, w wyniku którego naczynie traci wodę, ulega obkurczeniu, a w konsekwencji obumarciu i wchłonięciu przez organizm. Do środków tego typu zalicza się przede wszystkim roztwór glukozy oraz chlorek sodu.

Preparaty drażniące
Wyróżni się jeszcze jedną grupę środków, które stosowane są w zabiegach skleroterapii. To środki drażniące, które powodują podrażnienie śródbłonka żyły. Pod ich wpływem zachodzi również nieodwracalna denaturacja białek, które stanowią składnik budulcowy ściany naczynia. Preparatem o takim działaniu jest m.in. ałun chromowy glicerolu.